Baszta, zwana Willą „Odyniec”, została wzniesiona w latach 1928–1929, jako rezydencja własna, przez uznanego krakowskiego architekta Adolfa Szyszko - Bohusza (zwanego Panem na Wawelu) na parceli, którą kupił w 1916 roku od zakonu Kamedułów. Było to około 9 hektarów zalesionego wapiennego wzgórza, położonego 70 metrów n.p.m, zaledwie 6 km od krakowskiego rynku.
Forma budynku nawiązuje do odkrycia jakiego dokonał Adolf Szyszko – Bohusz. Podczas prac na Zamku Królewskim na Wawelu dokonał najważniejszego odkrycia archeologicznego tzn. odkrył pozostałości przedromańskiej Rotundy Najświętszej Marii Panny, noszącej od XIV wieku także wezwanie św. Feliksa i Adaukta.
Zbudowana z wapiennych ciosów, na Skale Przegorzalskiej, na południowo-zachodnim skraju Lasu Wolskiego, w Paśmie Sowińca, Willa dominuje nad doliną Wisły. Z tarasu, który znajduje się po zachodniej stronie budynku, roztacza się panorama doliny rzeki, wzgórz Pogórza Wielickiego a gdy dopisuje pogoda można zobaczyć Tatry.
Nad portalem Willi znajdują się dwa manierystyczne kartusze herbowe. Po lewej stronie znajduje się herb rodowy Adolfa Szyszko - Bohusza „Odyniec” -stąd jedna z nazw Willi (przedstawia srebrną przełamaną strzałę na niebieskim tle), a po prawej herb „Korab” (złoty okręt na czerwonym tle) żony architekta, Stefanii z Rzepko- Łaskich. Przy rezydencji, ciekawym elementem był wzniesiony na północ basen, którego ruiny można oglądać do dzisiaj. Dodatkowo dom ozdabiały rzeźby, zniszczone później przez Niemców.
Budynek zamku został zbudowany przez Niemców na początku lat 40-tych XX wieku, jako rezydencja Schloss Wartenberg. Zamek położony jest na planie wydłużonego prostokąta wygiętego w kierunku doliny Wisły. Jest to gmach trzykondygnacyjny, przykryty dachem dwuspadowym, flankowanym, z symetrycznie umieszczonymi ryzalitami. Monumentalny charakter obiektu podkreślają rozległe tarasy od strony południowej, wyeksponowane w kierunku Wisły. Elewacje są bogate w detal architektoniczny, fragmenty elewacji obłożono płytami piaskowca. Obramienia drzwi i okien oraz tralki tarasu górnego wykonane są również z tego samego kamienia. Budynek połączony jest przewiązką z zabytkową Willą „Odyniec” wpisaną do rejestru zabytków.
Wybudowany w czasie II wojny światowej, jest jednym z niewielu dzieł architektury III Rzeszy w Krakowie, być może "najczystszy" i najlepiej zachowany przykład architektury III Rzeszy w Krakowie. Inicjatorem budowy obiektu był baron Otto von Wächter, który podczas okupacji został starostą dystryktu krakowskiego.
Jako staroście przysługiwała mu rezydencja miejska (na którą wybrał Pałac pod Baranami) i letnia, na którą upatrzył sobie Willę „Odyniec”. Szyszko-Bohuszowi, jako właścicielowi Willi, złożono propozycję dzierżawy lub zamiany na inne grunty. Ten jednak nie wyraził zgody i 19 grudnia 1940 roku został aresztowany pod sfabrykowanym pretekstem, a Willę w tym czasie zarekwirowano.
Prawdopodobnie w połowie 1941 roku rozpoczęto pracę nad projektem obecnego zamku, który datowany jest na 1 października 1941 roku. Budowla nazywana była Schloss Wartenberg (z niem. Schloss – zamek, Wartenberg – góra-strażnica, obserwatorium). Niemcy wykorzystali materiał z rozbiórki klasztoru Karmelitów bosych w Nowym Wiśniczu przy budowach rezydencji gubernatora w Przegorzałach i Krzeszowicach. Wszystko wskazuje na to, że Wächter nie zamierzał być uczciwy nawet wobec III Rzeszy i swoją rezydencję urządzał z przepychem pod pretekstem budowy sanatorium.
Planowano nawet połączenie zamku z położoną około 100 metrów poniżej drogą przy pomocy kolei linowej, jednak plany te przerwała Armia Czerwona, 18 stycznia 1945 roku Kraków został wyzwolony spod kontroli niemieckiej, a niedoszły hotel przemianowany został na szpital. W 1952 cały kompleks zajął Instytut Badawczy Leśnictwa podlegający Ministerstwu Leśnictwa.
Jodłowa 13
30-251 Kraków